Ay kucağa alışmış bu bebek
Her ağladığında kucağına alıyor musun?
Kucak delisi olmuş bak bak
Şimdiden böyle şımartırsan işin zor
Hep kucağında mı taşıyacaksın, fena alıştırmışsın
Şımarır bak
Hayır şımarmaz. Bebeğinizi kucağınıza alarak şımartamazsınız. İsteseniz bile yapamazsınız :)
Yenidoğan bebeğiniz, dış dünyaya uyum sağlarken (renkler ışıklar kokular insanlar sesler!) kendini güvende hissetmek için annesinin kokusunu almak ister. Annesinin kucağında olmak, kokusunu almak, sıcaklığını hissetmek ve kalp atışlarını duymak onu rahatlatır. Sonuçta bildiği ve güvendiği tek şey sizsiniz!
Peki neden bebeğinizi bu yeni ve karmaşık dünyada huzursuz ve yalnız hissettiresiniz ki? Alın kucağınıza, rahatlasın. Kendini güvende hissetsin. Mutlu olsun.
Kendini sadece ağlayarak ifade edebilen minik bebeğiniz, her ağladığında gerçekten bir şeye ihtiyaç duyuyordur. Karnı acıkmış olabilir, uykusu gelmiş olabilir, belki gazı vardır, belki kıyafetinin etiketi batıyor ve rahatsız ediyor veya bezi ıslak ve onu huzursuz ediyor olabilir.. Yeni bebekler, manüpilatif değildir, gizli ajandaları yoktur, ağlayarak sizi kandırmaya çalışmazlar. Bebeğiniz ağlıyorsa mutlaka bir derdi vardır ve sizden yardım istiyordur. Bu yardım çağrısını yanıtsız bırakmak kendisini güvende hissetmemesine ve korkmasına yol açar. Özellikle yeni doğan bebekler koklayarak, dokunarak ve duyarak daha iyi hissederler, henüz çok iyi göremedikleri için. O yüzden gerekirse üstünüze bağlayın gezin ve kimseye aldırmayın :)
Peki bu durumda bebek annesine bağımlı mı olur? Zaten bağımlı! Bu süreçte kendini ne kadar rahat ve güvende hissederse, size daha az bağımlı olup dış dünyayla daha çok etkileşimde olacağı zaman geldiğinde, o kadar sakin ve kendine güvenli olur. Peki ne zamana kadar? Uzmanlar 9 ay- 1yıla kadar bebeğinizin sizi ağlayarak ikna etmeye çalışmaya başlamadığını söylüyor. Ama buna bebeğinizi izleyerek siz de karar verebilirsiniz sanırım.
Ben bu konuda farklı kaynaklardan okudum, içgüdülerimle aynı şeyleri söylediklerini gördüm ve bu yazıyı yazdım. Aşağıda bir Türkçe, iki İngilizce makale linki paylaşıyorum. Belki sizin kafanızda soru işaretleri vardır ve bu yazı sizin için faydalı olur. Hem de etrafınızdaki çok bilmişlere belgelerle konuşmuş olursunuz :)
Sonuç olarak, tabii ki siz bilirsiniz, ama benim tavsiyem şu: Bebeğinizi bol bol kucağınıza alın, öpün sevin, konuşun, dans edin, şarkı söyleyin... Onu mutlu edebildiğiniz kadar mutlu edin ve siz de mutlu olun :) Hem her gün büyüyorlar, bir bakacağız artık kucağa falan alınmıyor olacaklar, bence kucağınıza aldığınız her anın tadını çıkarın.
"A spoiled child is one that's manipulative, but babies don't learn until they're about 9 months that they can cry to get you to do something for them," says Dr. Barbara Howard, assistant professor of pediatrics at Johns Hopkins University in Baltimore and a member of the American Academy of Pediatrics' committee on psychosocial aspects of child and family health
http://www.webmd.com/parenting/baby/features/infants-attention
http://www.webmd.com/parenting/baby/why-you-cant-spoil-a-baby
http://www.istanbulparentingclass.com/makaleler/bebek-gelisimi-kucaga-almak-bebegi-simartir-mi.html
Size katılıyorum , inanın doğumdan çıktığımda kızımı kucağıma verdiler, ablam direk alma kucağına alışır sonra dedi, ya yuhhh ilk defa alıyorum kucağıma karışmayın di mi , birde kendi çocuğu yok, hiç doğum yapmamış insanların çok bilmiş düşünceleri çok rahatsız edici. Zaten bebekleri 2 saatte 1 emzirdiğimiz için istemesekte kucakçı oluyorlar, inanın umrumda bile değil, çekecekte benim, sevecekte... Şimdi ikinci bebeğime hamileyim ve onuda doya doya kucağıma alacağım inşallah :-)
YanıtlaSil