Kendimi özlüyorum. Kendim olmaya vakit bulabilmeyi. Aslında tamamen zamansız kalmak da değil durum. Vakti eskisi gibi kullanma alışkanlığını kaybetmek. Birazı tembelleşmek birazı da kendin olmak için gerekli enerjiyi her zaman bulamamak. Biz yeni anneler bence hepimiz aynı yerden geçiyoruz :) Günün sonunda mutluyuz, dünyanın en güzel duygusunu yaşıyoruz, en güzel varlığa sahibiz, çok mutluyuz, en mutluyuz. Ve ama insanız. Bazı konularda zorlanıyoruz. Olsun :)
Rüya 5,5 aylık oldu. 5 ay sonrası çok farklıymış.. Bilinç işin içine daha çok girdikçe daha da anlamlı ve duygusal hale geliyor hareketler.. Bu gece uyurken aniden kustu Rüya, muhtemelen fazla geldi son maması.. Uykuya yeni dalıyordu ve yanındaydım. Bir anda çıkardı. Korktum, kaldırdım hemen. O da korktu, uyandı bir anda tamamen. Ve uzun süre bana sarılmış halde durdu kucağımda. Sarılmak! Ben zaten çok değer veririm sarılmaya. Ve şimdi bunu da yaşıyorum. Bir çocuğun annesine sarılması.. Rüya'nın bana sarılması.. Nasıl bir şeymiş.. Anlatamam:)
Yeni dükkan da yeni bebeğimiz bizim :) Harbi Adana Ocakbaşı. Geceleri Rüya uyuduktan sonra gidiyorum. Her gece değil ama gücüm oldukça. Çok güzel oldu. Hala işler var yapacak. Ama oldu. 2016'nın ilk büyük işi ve ilk güzel sürprizi olarak girdi hayatımıza. Bugün eski Adana fotografları bastırdım ve çerçevelettim. Güzel oldu. Dekoratif birkaç iş kaldı.
Yeni iş fikirleri var aklımızda. Ama hayata geçirecek konsantrasyonu bulmakta çok zorlanıyorum. Umarım yakında daha fazla odaklanabileceğim.
Alışveriş yapmak istiyorum. Gardrobumu yenilemeye devam etmek.. Amerika'dan dönüşte eve yerleşirken çok fazla dolap temizliği yaptım. "Eskisi kadar zayıf olmayacağım, olmamam lazım" gazıyla.. Ama şimdi de giyecek çok kıyafetim yok bu yeni halim için :)
Egzersize kalıcı şekilde tekrar başlamak, en çok da yürümek istiyorum. Ama hava çok kötü ve ben çok hastayım birkaç gündür. Yarın iyi olacağım dileğiyle bu gece artık yatıyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder