Ben hamile olduğumu öğrendiğimde kurumsal hayattan çok yorgun bir şekilde birkaç ay önce ayrılmış durumdaydım. İşten ayrılırken aklımda hamile kalmak, hamilelik ve devamında bir daha tam gün çalışmaya dönmemek, ama en çok da saatlerini kendim ayarlayacağım bir işi, kendi işimi yapmak vardı.
İşten ayrılmadan birkaç ay önce abim ve eşimle birlikte bir mekan açmıştık. İlk olarak yoğun bir şekilde onunla ilgilendim. Sonra güzel haberi aldık ve hamileliğim boyunca giderek azalan şekilde mekanla ilgilenmeye başladım.
Sonra doğum için Amerika'ya gittim ve döndüğümde 1 aylık anneydim. Amerika'ya gitmeden önce, döndüğümüzde bize yardımcı olacak biriyle anlaşmıştık. İçimiz rahattı, tanıdığımız biriydi. Ama sadece 3 ay birlikte devam ettik. Rüya'nın 1-4 aylık olduğu dönem boyunca hem annem, hem ablamız, hem de ben evdeydik. Ve Rüya emiyor, uyuyor, uyanıyor, altı değiştiriliyor, biraz aktivite, yine uyku, emzirme vs gibi bir döngüde yaşıyordu. Her şeyi ile benim ilgilendiğim ve bana çok bağımlı olduğu bir dönemdi. (Bu arada Rüya 10,5 aylık artık ama hala uyuma, yeme, alt değişme gibi temel ihtiyaçlarını mümkün olan her zamanda ben yapıyorum. Veya babası. Sonra annem. ) Biz bu dönemde evde 3 kadın 1 bebek oturup kısır çay yapar hale geldik birazcık :) Bu arada bizim mekanı yeni ortaklarla büyüttük ve taşıdık. Artık sadece akşam işi yapıyorduk. (Harbi Adana Ocakbaşı, beklerim:) Ben bu yeni mekanla artık sadece evden ilgileniyordum. Taşınma ve yeni yeri kurma aşaması hariç. Reklam ve ödemelerdi artık çünkü işim. Annem her gün bize geliyor ve bana yardımcı oluyordu. Böyle olunca ablamız ile vedalaştık.
Bizim hesaplayamadığımız konular, evde ne çeşit bir yardıma ihtiyacım olacağı, benim Rüya ile ne kadar süre ve ne şekilde ilgileneceğim, annemin ne kadar yanımda olabileceği, benim nasıl bir işi ne zaman yapabileceğimdi. Bence yardım alacak kişilerin de düşünmesi gerekenler bunlar.
Bundan sonra temizlik için birisi ile anlaştık ve haftada 1 gelmeye başladı. Yemek ve ihtiyacım olan yaşamsal destek ve Rüya ile ilgilenmek için de annem vardı. Anne iyi ki varsın! (Annem hem Adana'da hem İstanbul'da yaşıyor. Rüya 8,5 aylık olana kadar burdaydı. Sonra Adana'ya gitti ve yakında dönüyor. ) 2 aydır yalnızım ve çok yoruldum onu da belirtmeliyim :)
Ben Rüya'ya kendim bakmaya devam ediyorum. Bir noktada eşim ve ben şuna karar verdik çünkü. Rüya'ya ben bakacaktım. O da eve para getirecekti :) . Ben hazır olunca ben de tekrar para kazanmaya başlayacaktım. Ama ilk 1 yıl için planımız Rüya'nın zamanının en büyük kısmını benimle geçirmesiydi. 1 yıldan sonra, ben kendi işimi yapma hayalime geri dönecektim, bunun sonrasında tam zamanlı çalışmadığım için de Rüya'yı tüm gün bırakmış olmayacaktım. Bu arada arada 5-6 ay boyunca evden bir şirketin sosyal medya yönetimini yaptım. Şu anda yeni mekanın reklam ve ödemeleri ile ilgilenmeye devam ediyorum. Ama henüz kendi işimi yapmaya başlamadım. Zamanı yaklaşıyor.
Rüya 1 yaşına geldikten sonra ondan gün içinde ne kadar ayrı kalacağım konusuna bakacağız. Rüya'nın o zaman nasıl bir bebek olacağına, annemin Rüya'nın enerjisine yetip yetemeyeceğine :) Yardıma ihtiyacımız olup olmadığına.. Ondan sonra yardım konusunu tekrar değerlendireceğiz.
Bu yazının bir de "işi bırakıp çocuğuna bakarken anneye neler oluyor" şeklinde devamı gelecek :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder